ғәр. 1. Тәненең бер ағзаһы имгәнгән; ғәрип. Зәғиф булыу. Зәғиф кеше. 2. Хәлһеҙ, көсһөҙ. Зәғиф үҫемлек. Аҡылға зағиф — аҡылы кәм. Күҙгә зәғиф — күҙе насар.