Он отпрыгнул и со словами «Не жди спуска, твоя бражка — моя закуска !» пнул меня в живот.
Ул бер аҙ артҡа сигенде лә: «Байрам ашы — ҡара ҡаршы», — тип минең әсемә типте.
– Пахнет у вас вкусно, аж слюнки текут! – заметил Гусаков и перешёл в комнату, без стеснения разглядывая закуски (В. Кетлинская, Дни нашей жизни).
– Һеҙҙә бик тәмле еҫ сыға, хатта ауыҙ һыуы аға! – тине Гусаков һәм, һис тартынмайынса ашамлыҡтарҙы ҡарай-ҡарай, күрше бүлмәгә күсте.